بعد از یک سال

2 بهار را با تو تابستان کردم .

دوشادوش در بالا پایین راه ناهموار زندگی .

لبخندت . آری لبخندت دستاورد من است .

دلم را آنقدر آرام میکند مثل شب های کویر .

گاهی غم بر دلم مینشیند . غمی شیرین .

از آن غمهایی که مادرم میگوید "خوشی زیر دلت زده"

هیچ روزی فکر نمیکردم آنقدر با یک نفر یکی شوم که حتی نیم روزی از دوریش بیچاره شوم

آری تو پیروز شدی .

دیگر نمیتوانم ذره ای از علاقه ام را نسبت به تو مخفی کنم .

بعد از دو بهار به تو میگویم که تمام زندگیم شدی .

آنقدر که حلقه اشک در چشمانم منتظر طوفان است .

آنقدر که دماوند منتظر فوران .

آنقدر که آسمان منتظر باریدن .

آنقدر آنقدر آنقدر .

خدا راست گفت : اگر شاخ درختان قلم و برگشان دفتر و دریاها مرکب شوند.

همین یکی را نمیتوانم بنویسم .

چه رسد به کل نعمت هایش .

از تو و از خدایت ممنونم . خدارا شکر و تورا عشق .

چون چیز دیگر ندارم .